12കി.മീ മാത്രം

നേരം പര പരാ വെളുത്തു വരുന്നതേയുള്ളു. നേരിയ മൂടല്‍ മഞ്ഞ് തുളച്ച് മുന്നോട്ടു പായുന്ന ഹെഡ് ലൈറ്റിനൊപ്പമെത്താനെന്നോണം കാര്‍ മുന്നോട്ട് കുതിച്ചു. രാത്രി ആരംഭിച്ച ഡ്രൈവിംഗ് മൂലമോ എന്തോ, കണ്‍പോളകള്‍ക്ക് പതിവിലും ഭാരമനുഭവപ്പെട്ടു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഓട്ടത്തിനിടയില്‍ കാറിനെന്തോ മിസ്സിംഗ് പോലെ തോന്നിയത് കാര്യമാക്കാതെ ആക്സിലെറെറ്റര്‍ ആഞ്ഞു ചവിട്ടി കത്തിച്ചു വിട്ടു. അധികം ഓടേണ്ടി വന്നില്ല. വണ്ടി കട കട ശബ്ദത്തോടെ നിന്നു.. കാറില്‍ നിന്നിറങ്ങി ബോണറ്റ് തുറന്നു നോക്കിയപ്പോള്‍ കുറെ പുകയും കരിഞ മണവും..
പരിചയമില്ലാത്ത സ്ഥലം.. അടുത്തെങ്ങാനും വല്ല വര്‍ക്ക് ഷോപ്പുമുണ്ടോന്നു ചോദിക്കാനായിട്ടു റോഡിലെങ്ങും ആരെയും കാണുന്നില്ല.. പരിസരത്തൊരു വീടു പോലും കാണാനില്ല.. നടുവിനു കൈ കൊടുത്തു കൊണ്ടു അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും ഒന്നു ചരിഞ്ഞു.. ഹാവൂ.. ആശ്വാസം.. കുറച്ചപ്പുറത്തായി ഒരു മതിലിന്റെ പിന്നില്‍ ആരൊ അങ്ങോട്ടു തിരിഞു നില്‍ക്കുന്നു.. മതിലിനു മുകളിലൂടെ തല മാത്രം കാണാം..
"ചേട്ടാ.. "
വിളിച്ചു നോക്കിയിട്ട് പുള്ളിക്കരനൊരു കുലുക്കവുമില്ല.കുറച്ചു കൂടി ഉച്ചത്തില്‍ വിളിച്ചു നോക്കി.. വിളി കേട്ട ഭാവം പോലുമില്ലാതെ നില്‍ക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ അങ്ങോട്ടു പോയി രണ്ട് പൊട്ടിക്കാനായിരുന്നു തോന്നിയത്..
"ശെടാ.. ഇങ്ങേര്‍ക്കെന്താ ചെവി കേള്‍ക്കില്ലെ...??"
സ്വന്തം കാര്യമായി പോയില്ലെ.. വേറെ രക്ഷയൊന്നുമില്ലാത്തത് കൊണ്ട് അടുത്തേക്കു ചെന്നു.. വീണ്ടും വിളിച്ചു...
"ഹെല്ലോ.. ചേട്ടാ......."
മറുപടിയില്ല...!!
"മതിലില്‍ ചാരി നിന്നുറങ്ങുന്നൊ.. ഇവനൊന്നും വീടും കുടിയുമില്ലെ.." എന്നു മനസില്‍ കരുതികൊണ്ട് അയാളുടെ തലയില്‍ ഒന്നു തോണ്ടി.. രക്ഷയില്ല.. ഒരു അനക്കവുമില്ല.. ഇനീപ്പൊ മടിച്ചു മടിച്ചു തോണ്ടിയത് കൊണ്ട് ആദ്യത്തെ തോണ്ടലിനു ശക്തി പോരാഞ്ഞിട്ടാണോ..?? എന്തു കുന്തമെങ്കിലുമാകട്ടെ എന്നു കരുതി ഒന്നു കൂടി ശക്തിയില്‍ തോണ്ടി...!!
ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത കാര്യമായിരുന്നു പിന്നീട് സംഭവിച്ചത്... തോണ്ടലിന്റെ ശക്തിയില്‍ ഇറ്റു വീഴുന്ന രക്തത്തോടു കൂടി ആ തല മതിലില്‍ നിന്നും താഴേക്കുരുണ്ടു വീണതു കണ്ടപ്പോള്‍
"അമ്മേ...." എന്നുച്ചത്തില്‍ കരഞതും പേടിച്ചു നല ചുറ്റി റോഡില്‍ വീണതും ഓര്‍മയുണ്ട്.. താഴെ വീണു അബോധാവസ്തയിലേക്കു പോകുംബോള്‍ മങ്ങിയ കാഴ്ചയില്‍ കണ്ടു.. റോഡ് സൈഡിലെ പൊന്തക്കാട്ടില്‍ ഒരു മൈല്‍ കുറ്റിക്കരികിലായി കിടക്കുന്ന തലയില്ലാത്ത ഒരു ശരീരം.. മൈല്‍ കുറ്റിയില്‍ എഴുതിയിരിക്കുന്നതും വായിച്ചു..'കണ്ണൂര്‍ സിറ്റി 12കി.മീ'

©fayaz

Posted in: ഒരു വക,കഥ,മലയാളം